علی اکبر بیابانگرد مرد همیشه خندان نراق و شرکت در دفاع مقدس

علی اکبر بیابانگرد مرد همیشه خندان نراق و شرکت در دفاع مقدس

پسر عمویم ابوالفضل بیابانگرد دومین روز نوروز 1361 طی عملیات فتح المبین به شهادت رسید . خانواده ما پیرو راه شهید بزرگوار و شرمسار خون مقدسش می باشیم .

مرحوم علی اکبر بیابانگرد

پدرم آقای علی اکبر بیابانگرد فرزند حسن متولد 1315 در شهر نراق بود و شوخ طبعی و اخلاق نیکویش همچنان ورد زبان اهالی می باشد .




تاریخ 11/11 1365 که مرحله دوم سپاهیان محمد(ص) به جبهه اعزام می شدند شهر مملو از شور و عشق و معنویت شده بود .

 

مرحوم بیابانگرد در کنار حاج آقا مهدیزاده نراقی

نیروهای زیادی از بسیج شهر نراق از میان جمعیت حاضر که اسپند دود کرده و فرزندانشان را از زیر قرآن عبور می دادند راهی جبهه گردیدند .

پدرم در سن 50 سالگی به فرمان مقتدایش آیت الله سید روح الله خمینی(ره) رهبر کبیر انقلاب پیشانی بند بر روی پیشانی و عَلمی بر دوش به عنوان پرچمدار غافله در جلوی صفوف بسیجیان با هیجان وصف ناپذیر و روحیه بخش حرکت می کرد و جملگی شعار می دادند :

لبیک یا خمینی لبیک یا حسین است .

پدرم به علت کهولت سن و عدم توان رزمی به مدت دو ماه در واحد آشپزخانه و تدارکات حضرت معصومه(س) در شهر اهواز مرکز استان جنگی خوزستان سازماندهی گردید . این مکان طعام روزمره رزمندگان را تهیه و تامین می کرد .

  
پیر غلام ابا عبدالله الحسین(ع) مرحوم علی اکبر بیابانگرد

66 سال عمر پر از زحمت و کوشش و سختی آقای علی اکبر بیابانگرد به سر آمد و سرانجام تاریخ 8/8/1381 بدرود حیات گفت و پس از مراسم تشیع و تدفین با حضور مردم و خانواده در وادی السلام شهر نراق خاکسپاری گردید .

  

                                      سرکار خانم عفت اشرفی

مادرم سرکار خانم عفت اشرفی فرزند حسین با اشک و حسرت آن روزهای گرانقدر را یاد می آورد و اظهار می کند خوشحال هستیم که قطره ای از دریای بی کران دفاع مقدس شامل زندگی و خانواده ما هم گردید .

علی بیابانگرد فرزند علی اکبر اهل شهر نراق 30/7/1390

وحشت از دیدن گربه به جای دشمن

وحشت از دیدن گربه به جای دشمن

متولد 1349 در شهر نراق و سابقه دو بار اعزام به جبهه در هشت سال دفاع مقدس دارم .

حسین حبیبی

بسیجی بودم که اوایل زمستان 1366 در خط پدافندی شلمچه خرمشهر مستقر شدیم و فاصله ما با نیروهای ارتش عراق کمتر از 50 متر بود .




فرمانده گفت تند تند از این دوربین خرگوشی تحرکات دشمن را زیر نظر بگیر و با هر واکنشی پاسبخش را خبر کن .

 روی یک کانال سرپوشیده سنگر دیده بانی بود و باید موقع نگهبانی داخل سنگر نشسته و از دوربینی که به بالای سنگر زاویه داشت مواضع عراقی ها را رصد می کردیم .

حبیبی در سالهای دفاع مقدس

ساعتی گذشت و با چابکی مرتب دوربین را کنترل می کردم . چشمتان روز بد نبیند بار دیگری که به خرگوشی نگاه کردم دیدم یک عراقی تا پای دوربین آمده و جنب و جوش می خورد .

ترس تمام وجودم را فراگرفت و بی حس شدم و احساس کردم اسلحه بالای سرم گرفته و می خواهد شلیک کند .

جرات نگاه کردن به دوربین و یا بلند شدن داخل سنگر و یا بلند کردن سرم را هم نداشتم . چاره ای نبود و باید از شجاعت بسیجیگری ام در این سنین کم استفاده می کردم .
 
چشمم را مجددا به دوربین انداختم و دیدم گربه ای در حال فاصله گرفتن از سنگرم می باشد .

حسین حبیبی فرزند اکبر اهل شهر نراق 4/9/1390

شهید سید غلامرضا باشی اسوه اخلاق ناب محمدی(ص)

شهید سید غلامرضا باشی اسوه اخلاق ناب محمدی(ص)

سید غلامرضا باشی اسوه اخلاق ناب محمدی(ص) بود.خنده هایش آرام و متین بود.خیلی با قرآن و نهج البلاغه مانوس بود.

شهید سید غلامرضا باشی

من نمی دانم نوشته هایش در اختیار کیست ؟ ولی اگر پیدا شود هر خط آن برای همه درس بزرگی خواهد بود.




پس از 28 سال اکنون میشود زبان گشود و گفت در زمان حضور در جبهه و مقرهای پشت خط علاوه بر رزمندگان نراق خیلی از رزمندگان اهل محلات و خمین و...آرزوی مصاحبت با این سید را داشتند.

   
شهید سید غلامرضا باشی در سالهای حماسه و خون

مداحی می کرد.دعا های کمیل و توسل و... را به زیبایی قرائت می کرد. صدا و صوت دلنشینش هنوز در گوش خیلی از نراقی ها و رزمندگان طنین انداز است.

مادرش چقدر برایش مقدس و پدرش مورد احترام ویژه اش بود و به بقیه اعضای خانواده مساعدت داشت.در مقطع تحصیلات راهنمایی در امر قالی بافی و نظافت منزل و... به مادرش کمک می کرد.این ویژگی کمتر در بین جوانان نراق رایج بود.

عاشق ولایت مداری امام خمینی(ره) بود .به تهذیب نفس و خود سازی اهمیت ویزه ای قایل بود.حتی در جبهه نیز با مطالعه کتاب های اخلاقی از نفس خودش حساب کشی می کرد.

                                                                   

خیلی در شهر نراق جستجو کردم اما یک نفر حتی از اعضای طایفه اش از سید غلامرضا باشی ناراحتی نداشته اند.بنابراین بر اساس حدیث قدسی من عشقته عشقت ... روشن است که خالقش نیز عاشق او بوده و در عملیات فتح المبین در تاریخ 61/2/1 به همراه سه یار خداجویش (بیابانگرد-محمودی-عباسی) به سوی معبودش پر کشید و عاقبت به خیر شد.




ما هم رهرو شهیدان همچنان " تا انتها حضور " خواهیم داشت و راهشان را ادامه می دهیم.

مطلب رسیده به وبلاگ سلحشوران شهر نراق 1/2/1390

به میرزا کوچک بگو به کار ما کاری نداشته باش

به میرزا کوچک بگو به کار ما کاری نداشته باش

سال 1367 جنگ تحمیلی پایان یافت و در همان سال دانشگاه آزاد اسلامی در شهر نراق تاسیس گردید .

در منزلم دختر خانمی دانشجویی مستاجر شد که توی همان اوان حضورش متوجه اعتقادات من شد علی الخصوص اینکه رزمنده بودم و عضو فعال بسیج هستم و با هیکل درشت به دایی میرزاعلی مشهور می باشم .

این دانشجو روزی به همسرم گفت " حاجی خانم " من روزه نمی توانم بگیرم و نمازم را هم گهگاهی می خوانم . به این " میرزا کوچک " بگو کاری به کار من نداشته باشد .

علی قجری فرزند غلامعلی(دایی میرزاعلی) اهل شهر نراق 13/6/1391

شاه فِرارش کرده - تُنکه جورابش کِرده

شاه فِرارش کرده - تُنکه جورابش کِرده

به رهبری آیت الله سید روح الله خمینی(ره) همه مردم از جمله جوانان انقلابی بر علیه حکومت ستم شاهی محمد رضا پهلوی مبارزه می کردند .

روزهای منتهی به پیروزی انقلاب رسم بر این بود که مردم با ماشین های شخصی و کامیون ها و انواع موتور سیکلت ها به مناطق دیگر می رفتند و با همراهی مردم آنجا تظاهرات می کردند . مردم نراق به دلیجان آمده بودند و تا پلیس راه همگام و همراه انقلابیون این خطه جوشش خود را به نمایش گذاشتند .




فشار مردم به دستگاه پهلوی زیاد بود و هر روز منتظر سقوط پهلوی بودیم . 26 دی 1357 شاه از کشور گریخت و باعث شادمانی قاطبه مردم شد .

همزمان با جشن و سرور ایرانیان در سراسر کشور مردم مومن شهرستان دلیجان نیز سراسیمه به خیابان ها ریخته و این روز تاریخی را جشن گرفتند .
 

علی محمد صادقی

سپس با همان حال خوشحالی با وسایط نقلیه به سمت شهر نراق حرکت کردیم و در میان پخش گل و شیرینی من در میدان این شهر روی یک ماشین رفتم و شروع به جشن و پایکوبی کردم .

شاه فِرارش کرده  -   تُنکه جورابش کِرده

 

روزهاي پاياني عمر پهلوی سپري شد و كمتر از يك ماه پس از فرار شاه، طومار عمر 57 ساله محمدرضا پادشاه ايران در هم پيچيده شد .

 

علی محمد صادقی فرزند علیرضا اهل شهرستان دلیجان 19/12/1391

احمد مرادی و کنجکاوی جوانی اش در عملیات مرصاد

احمد مرادی و کنجکاوی جوانی اش در عملیات مرصاد

مرداد سال 1367 در منطقه اهواز بودیم که قرار بود گردان به عملیاتی در جبهه شلمچه اعزام گردد . حتی نیروها سوار بر ماشین هم شدند ولی بعد از مدت کوتاهی دستور آمد که فعلا عملیات منتفی شده و همه نیروها از ماشین پیاده شوند.

احمد مرادی

روز بعد دوباره اعلام شد که قرار است نیروها به منطقه غرب کشور به استان کرمانشاه اعزام شوند چرا که نیروهای سازمان منافقین از این منطقه قصد ورود به کشور را دارند. رزمندگان سوار بر اتوبوس شده و راهی منطقه غرب شدیم .



 قرار بود در عملیات مرصاد جزء نیروهای عمل کننده باشیم ولی به دلیل اینکه اولا مسیر انتقال از مسیر جاده اصلی جدا بود (بدلیل مسائل امنیتی و اطلاعاتی) و ثانیا چند دستگاه از اتوبوسها در مسیر راه گم شدند و به عملیات نرسیدیم و فرماندهان از گردان های دیگر که نزدیکتر به منطقه بودند استفاده کردند.

از گردان ما برای پدافند یکی از مسیرهای اصلی تردد استفاده کردند این منطقه در بین گردنه حسن آباد و روبروی جاده ریجاب قرار داشت که فکر میکنم در حال حاضر یادمان شهید صیاد شیرازی در همانجا می باشد.

پس از استقرار در آنجا که منطقه کوهستانی بود تصمیم گرفتیم در فضایی باز بین درختان بلوط یک زمین والیبال درست کنیم و با همت بچه هایی که این ورزش را دوست داشتند این مکان را آماده کردیم.

البته زمین هموار و مسطح نبود ولی کاچی به از هیچی بودو آن زمین برای ما در آن مکان بهتر از هر سالنی ارزش داشت. یادش بخیر پاسدار شهید مسلم قاسمی اهل شهرستان دلیجان از نیروهای کادر گردان یکی از افرادی بود که شور و نشاط در بین رزمنده ها ایجاد می کرد و فکر ساختن زمین ورزش هم از طرف ایشان بود.

کوه ها و کوهپایه های اطراف پر بود از مهمات و تجهیزات نظامی که از عملیات مرصاد بر جای مانده بود . هرگاه به صورت پیاده به اطراف می رفتیم مهمات و تجهیزات پیدا شده را به مقر می آوردیم. در بین مهمات مذکور بمب های عمل نکرده هواپیماها به چشم می خورد.

یادم هست یک روز با یکی از پاسداران کادر گردان به نام سعید ضرابی چند تا از بمب های خوشه ای عمل نکرده را پیدا کردیم و چاشنی انفجاری تی ان تی آنان را خارج می کردیم.

آنجابود که متوجه شدم مواد تی ان تی بر اثر گرما حالت جامد بودن خود را از دست می دهد و مانند شمع آب میشود و هیچ حالت انفجاری نیز ندارد و تنها با وجود چاشنی منفجر می گردد. در جمع سه نفره من ،آقای سعید ضرابی و ابولقاسم جعفری از بسیجیان روستای راوه دلیجان تصمیم گرفتیم یکی از بمب ها را منفجر کنیم .

باید فتیله متصل به چاشنی حرارتی درست می کردیم که با یک شگرد خاصی این کار انجام شدولی یک منبع حرارتی مثل فندک یا کبریت نیاز داشتیم که تقریبا آن روز نایاب بود. سرانجام با گشت و گذار از بین افراد کبریت پیدا کردیم ولی همه حساس شده بودند که ما کبریت را برای چه می خواهیم.

با رعایت مسائل امنیتی بمب را داخل شکاف یک صخره گذاشتیم و فتیله آن را آتش زدیم و پناه گرفتیم .

کمی صبر کردیم ولی خبری از انفجار نشد . با ترس و اضطراب بالای سر بمب رفتیم و دیدیم چاشنی حرارت لازم را ندیده و به همین دلیل منفجر نشده است . در آن لحظه به فکر افتادیم که چوبهای یک درخت خشک را روی بمب بریزیم و آتش بزنیم . همین کار را کردیم و از محل دور شدیم.

احمد مرادی همراه فرزندش محمدرضا

ناگهان بعد ازپنج دقیقه صدای وحشتناکی در فضا پیچید که حتی خود ما که آمادگی انفجار راداشتیم از ترس فرار کردیم . در حال دویدن به سمت چادرها بودیم که پاسدار سید مرتضی بابایی اهل نراق مارا دید و فهمید که این کار توسط ما سه نفر انجام شده و کمی هم داد و فریاد زد ولی دمش گرم به کسی نگفته بود. راستش آن روز فرماندهان گردان و گروهان حضور نداشتند و اگر هم بعدا متوجه شده بودند ما خبردار نشدیم.

در زمان انفجار تعدادی از بچه ها در زمین والیبال مشغول بازی بودند و همگی فکر کردند منافقین دوباره حمله کردند و با سرعت به سمت چادرها رفتند تا اگر لازم باشد تجهیزات و اسلحه های خود را بر داشته و آماده باشند و وقتی فهمیدند که دیگر خبری نشد مجددا به بازی خود ادامه دادند.ما هم به خاطر اینکه کسی متوجه نشود که این انفجار کار ما است سریعا به میدان بازی رفتیم و انگار نه انگار که این کار توسط ما انجام شده است.

البته باید اشاره کنم که کار ما بسیار خطرناک بود وخدای ناکرده هر لحظه ممکن بود اتفاقی برایمان بیفتد ولی آقای سعید ضرابی پاسداری بود که تجربه زیادی در این خصوص داشت و نمیدانم ما به باد این شخص می پریدیم یا اینکه ایشان به باد ما می پریدولی در هر صورت به خیر گذشت و تجربه ای خطرناک برای ما تحصیل شد .

جانبازاحمد مرادی فرزند علی محمد اهل شهر نراق15/11/1389

غلامرضا رمضانی خدمت به مردم را سر لوحه زندگی قرار داده بود

غلامرضا رمضانی خدمت به مردم را سر لوحه زندگی قرار داده بود


طی هشت سال دفاع مقدس هر ایرانی برای دفاع از مرز و بوم هر کاری از دستش بر می آمد انجام می داد . یک چهره داش مشتی و دوست داشتنی در نراق جلب توجه می کرد که موقع حرکت و در لفظ کلامش بزرگی و منش خاصی یافت می شد .

مرحوم غلامرضا رمضانی

 جدی بود و کمتر شوخی می کرد . نامش جزء رانندگان دفاع مقدس شهر نراق به ثبت رسیده است .
آقای غلامرضا رمضانی فرزند محمد تقی سال 1313 در شهر نراق متولد شد . ایشان زمانی که در مرکز بهداشت و درمان شنتیایی نراق اشتغال داشت هر خدمتی از دستش بر می آمد برای خلق الله انجام می داد .



حتی با دکترهای هندی و پاکستانی که تا اوایل انقلاب در نراق فعالیت داشتند همکاری مناسبی داشت . رفتارهای شایسته وی و سایر همکاران بهداری غبار غربت از رویشان برداشته می شد .

سال 1366 از سوی مرکز بهداشت و درمان شهرستان دلیجان به عنوان راننده آمبولانس به جبهه های نبرد حق علیه ظلمت ماموریت یافت .

                                                                                                                                         سرکار خانم اصفهانی

همسر محترمه اش خانم اقدس اصفهانی فرزند عباس اظهار داشت :

آقای رمضانی پس از بازگشت ماموریت ضمن ستایش از سلحشوری رزمندگان گفت با آمبولانس مجروحین و شهیدان را از خطوط مقدم درگیری به عقب جبهه انتقال می داده و هیچ نگران وضعیت نبوده است .

تعدادی از شهیدان در زمان انتقال به زادگاهشان و تشیع جنازه با آمبولانسی که راننده اش او بود هدایت می شدند .

فرزند مومن یادشده به نام محمد حسین بیان داشت :

روزی از پدرم پرسیدم از اینکه مرده ها را جابجا می کنی نمی ترسی که او با شجاعت گفت اینها که موردی ندارد ؛ در جبهه شهیدانی را منتقل می کردم که توپ و خمپاره بدن مطهرشان را له کرده بود .

  

اوج حرکت انسان دوستانه وی مقطع زلزله وحشتناک رودبار و منجیل استان گیلان در تیر ماه 1369 بود که نامبرده با آمبولانس بهداری نراق به مدت 18 روز به یاری آسیب دیدگان شتافت . 50 هزار نفر در این حادثه طبیعی و دلخراش از بین رفتند .

برادر زاده ایشان محمد رضا رمضانی فرزند غلامعلی تاریخ 2/3/1361 طی عملیات بیت المقدس در جبهه خرمشهر به شهادت رسید .

                                                      

عاقبت این مرد راست گفتار تاریخ 5/4/1383 در سن 70 سالگی جان به جان آفرین تسلیم نمود و در قطعه 110 ردیف 80 شماره 41 بهشت زهرا(س) تهران خاکسپاری گردید .

با تشکر از بسیجی گرانقدر حاج احمد رمضانی فرزند غلامعلی اهل شهر نراق 7/2/1391

در سن 16 سالگی مشاهده شهادت چندین پاسدار و بسیجی شهرستان دلیجان دل شیر می خواهد

در سن 16 سالگی مشاهده شهادت چندین پاسدار و بسیجی شهرستان دلیجان دل شیر می خواهد

عملیات پر شهید کربلای 5 با رمز یا زهرا(س) تاریخ 19/10/1365 در منطقه عمومی شرق بصره عراق آغاز و هشت شبانه روز ادامه یافت .

سید مرتضی بابایی

نیروهای زیادی از منطقه دلیجان در جبهه حضور داشتند و جمعی در گردان امام صادق(ع) از لشکر 17 علی بن ابیطالب(ع) سازماندهی شده بودیم . تنها از شهر کوچک و تاریخی نراق قریب به 80 رزمنده در نبرد حق علیه باطل شرکت داشت .




طی عملیات کربلای پنج و پدافندی آن 10 شهید به نام نراق ثبت گردید که چهار نفرشان در گلزار شهدای نراق و مابقی در قم و بهشت زهرا(س) تهران به خاک سپرده شدند . همچنین 18 نفر مجروح گردیدند که بیشتر آنان به خیل جانبازی نایل آمدند .

    
سید مرتضی بابایی در کردستان

اکثر شهدایی که نام می برم تاریخ 27/10/1365 به شهادت رسیدند ولی چون بعضا جنازه هایشان با تاخیر به زادگاهشان رسید تاریخ شهادتشان متفاوت نوشته شد .

1- خمپاره 60 میلیمتری بین من و غلامرضا یوسفی فرزند نوروز و سید حسین جوادی فرزند سید ماشاءالله فرود آمد . غلامرضا شهید شد . پیکر مطهرش را در آغوش گرفتم و سر مبارکش را روی زانوهایم گذاشتم تا بلکه تسکینی بر آلام دردهایم در آن لحظات سخت نبرد باشد .

  
شهید غلامرضا یوسفی فرزند نوروز

ترکش خمپاره به بیضه و شکم او اصابت کرد و به علت خونریزی داخلی صورتش باد کرد . پیکر نازنینش را با دشواری داخل آمبولانس کنار سایر شهیدان گذاشتم . با یوسفی همکلاس و هم سن بودیم و آسیب شهادتش برایم غیر قابل توصیف است .

                                                                                                                                                     سید حسین جوادی

اما سید حسین به شدت از ناحیه شکم آسیب دید و بدن بی رمقش را روی جنازه شهدا داخل همان آمبولانس انداختیم که در صحنه نبرد باقی نماند تا شرمنده خانواده اش نباشم . جوادی بعدا در بیمارستان شریعتی اصفهان تحت معالجه قرار گرفتند .

2- فرمانده دسته ما شوهر خواهرم قاسم جعفری بود . من آر . پی . چی زن و دو خدمه ام اهل دلیجان بودند . قاسم عکس دخترش را از جیبش در آورد و بوسه ای به آن زد و گفت سید مرتضی آیا من یک بار دیگر دخترم را می بینم؟

             

سردار شهید قاسم جعفری

در مسیر حزیره بوارین ترکش توپ فرانسوی باعث شهادت وی شد . پیکر مطهرش سالم بود و آن را به کنار جاده منتقل کردم ولی روز بعد که رفتیم بیاوریم به جنازه اش صدمه وارد شده بود و آن را تحویل تعاون دادیم .

3- عابدین فدایی فرزند حسن اهل دلیجان که آر. پی . جی زن بود با یکی از خدمه های نراقی اش به نام غیاث عابدی فرزند کمال در اثر اصابت ترکش توپ فرانسوی سرهایشان را تقدیم اهدافشان کردند . غیاث شش فرزند دارد و شهادت مظلومانه اش صبر زیاد می خواهد .

                         

                                                                                             پیکر بی سر شهید غیاث عابدی

4- پاسدار سید احمد جلالی فرزند سید حسینعلی اهل شهرستان دلیجان که مسئول تعاون گردان امام جعفر صادق(ع) بود توسط ترکش خمپاره به شهادت رسید . سید احمد متاهل و اخلاص و صفا در چهره اش موج می زد .

  

شهید سید احمد جلالی

5- پاسدار محسن حسنی فرزند ذبیح الله اهل روستای پنداس و ساکن دلیجان با هم روستایی اش پاسدارابوالفضل بابایی فرزند عباس در یک سنگر بودند که خمپاره سنگرشان را با خاک یکسان کرد .

محسن در دم به شهادت رسید و ابوالفضل را از زیر خاک بیرون کشیدم . او ترکش نخورد ولی موج انفجار گرفته بود .

6- شهیدان بسیجی علیرضا صفری فرزند... و علیرضا صفری فرزند... هر دو اهل دلیجان شجاعانه مقابل دشمن بعثی به شهادت رسیدند .

                                                    

7- سید جلال بابایی اهل مشهد اردهال مجروحیتش را مشاهده کردم ولیکن در شرایط بعد به شهادت رسید .

در همه شرایطی که به وجود آمد و شاهد و نظاره گر شهادت و مجروحیت بهترین بندگان خدا بودم روحیه ام را مضاعف کردم و از یکی از همرزمان یک قبضه نارنجک دستی گرفتم و صدای یک قبضه توپ 23 میلیمتری ارتش عراق که رزمندگان را مثل برگ خزان به زمین می رخت خاموش کردم .

سید مرتضی در جبهه

8- محمد ابراهیمی بسیجی دلیجانی که جانش را برای مولایش هدیه داد .

9- جعفر دارابی فرزند رضا عضو بسیج و اهل دلیجان مشاهده شهادتش غم انگیز بود .

                                   

شهید جعفر دارابی

10- معلم بسیجی سید رضا جلالی فرزند سید نظام اهل دلیجان در هنگام شهادت چهره معصومی داشت .

11- اسماعیل حافظی فرزند علی اکبر بسیجی اهل دلیجان

12- مجروحیت مرحوم حسین کرباسی فرزند علی و غلامحسین قجری فرزند حیدرعلی را نیز نظاره گر بودم . مرحوم حسین کرباسی فرزند علی مجروح از ناحیه دست و جانباز 15 %بود

    

                              سید مرتضی بابایی                     مرحوم حسین کرباسی                    غلامحسین قجری

و . و .. و ... و .... و به همین منوال شاهد شهادت قریب به 200 نفر از مخلصترین بندگان خدا بوده ام . تعدادی از این شهیدان مظلوم مربوط به دوستان اهل تسنن ام در تیم عملیاتی ویژه و پیشمرگان کرد مسلمان در منطقه مرزی سردشت می باشد .

رزمنده جانباز سید مرتضی بابایی فرزند سید رضا اهل شهر نراق 14/10/1390

سومین حضور نراقی ها در بزرگترین پیاده روی معنوی جهان از نجف تا کربلا

سومین حضور نراقی ها در بزرگترین پیاده روی معنوی جهان از نجف تا کربلا

 

اربعین حسینی سال  1390 اولین حرکت پیاده روی محور نجف تا کربلا توسط  10  نفر از رزمندگان دفاع مقدس شهر نراق و اربعین سال 1391 دومین پیاده روی با حضور 27  نفر که چهار نفرشان زنان مومنه بودند شکل گرفت .

اربعین حسینی سال 1392 سومین پیاده روی تعدادی ازاهالی شهر نراق به عنوان نایب الزیاره از طرف بقیه مردم با حضور  60 نفر توفیق این ثواب عظیم را کسب نمودند . در این دور هفت نفر از زنان سختکوش نیز شرکت داشتند .

اربعین در ایران دوم آذر و در عراق سه شنبه 3 آذر 1392 بود . مراسم پیاده روی شیعیان را تا 25 میلیون نفر تخمین زده اند که از ایران قریب یک میلیون دویست هزار نفر را شامل می شود .

همانند دو دوره گذشته اسامی زائران نراقی  سومین مسافرین عتبات عالیات به کشور عراق به شرح ذیل می باشد :

 

1- سید عباس جوادی فرزند سید ماشاءالله

2- سید ابوالفضل جوادی فرزند سید ماشاءالله

3- سید داود(سید مهیار) موسوی فرزند سید احمد

4- سید تقی سعیدی نیا فرزند سید رضا

5- سید محمدجواد حسینی فرزند سید محسن

6- سید علی حسینی فرزند سید مهدی

7-  فاطمه حیدری فرزند حسن

8- اعظم حیدری فرزند حسن

9- اکرم باقری نراقی فرزند حبیب

10- مریم باقری نراقی فرزند حبیب

11- مرضیه باقری نراقی فرزند محمد

12- ایران  آقاصادقی فرزند علی محمد

13- حسین نباتی فرزند مندعلی

14- ابوالفضل جعفری فرزند ابراهیم

15- مجتبی حمزه ای فرزند عبدالمبین

16- قاسم کمره ای فرزند حسین

17- علی کمره ای فرزند تقی

18- غلامرضا دارائی باف فرزند محمد کاظم

19- محمد فروغی فرزند حسین

20 علی محمد فروغی فرزند غضنفر

21- حسین قنایی فرزند میرزا

22- خلیل مولایی فر فرزند ابراهیم

23- مصطفی ایزدی فرزند نعمت الله

24- حجت قربانعلی فرزند فرهاد

25- هادی ایزدی فرزند عباس

26- اسماعیل حبیبی فرزند اکبر

27- محمد عضایی فرزند ابراهیم

28- علی اکبر رضایی فرزند نظر

29- مرتضی محمودی فرزند علی

30- محسن قجری فرزند رحمت الله

31-  مهدی قجری فرزند یوسف

32- غلامعباس فروغی فرزند نصرالله

33- ناصر طلوعی ازناوه فرزند محمد

34- عباس لطفغلی فرزند غلامرضا

35- غلامرضا قجری فرزند حیدرعلی

36- مجتبی عابدی فرزند غیاث

37- مرتضی عابدی فرزند غیاث

38- مصطفی خاکی فرزند ابوالفضل

39- محمد جواد خاکی فرزند ابوالفضل

40- غریب رضا شریفی فرزند سلطانعلی

41- سید محمد  باشی فرزند سید مرتضی

42- محسن عضایی فرزند اسماعیل

43- حمید رضی فرزند گل محمد

44- احمد جعفری نراقی فرزند محمد

45- محمود مرادی فرزند علی محمد

46- محمد عضایی فرزند علی

47- پرویز اکبری فرزند ابوالفضل

48- غضنفر(مهدی) فروغی فرزند حسین

49-  حسن شفیعی فرزند بشیر

50- حسین مهدیزاده فرزند قنبرعلی

51- جواد مهدیزاده فرزند قنبرعلی

52- رضا علی آقایی فرزند علیرضا

53- حسین قجری فرزند علی اکبر

54- محمد  علی اکبری فرزند حسین

55- کاظم لطفی فرزند محمد

56- رحیم نوروزی فرزند رمضان

57- اشرف رمضانی فرزند علیرضا

58-

59-

60-

 

 

امام صادق(ع) درباره ثواب زیارت امام حسین(ع) با پای پیاده میفرماید:

کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) برود، خداوند به هر قدمى که برمي‏دارد یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‏اش را بالا مى‏برد، وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکل او مى‏فرماید که آنچه خیر از دهان او خارج میشود را نوشته و آنچه شر و بد است را ننویسند و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مي ‏گویند: اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهلبیت رسولش هستی، به خدا قسم! هرگز تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد کرد.(کامل الزیارات ص134)

پس از زیارت مرقد مولی الموحدین علی(ع) در شهر نجف عراق زائران اهل نراق به پاس تلاش های علمی فاضلین نراقی بر قبر آنان در ایوان علما  حاضر شده و نثار روحشان صلوات و فاتحه ای تمنا می کنند . یادآوری می شود قبور فاضلین نراقی مثل اکثر علمای دیگر در مضجع منور علی بن ابیطالب(ع) فاقد قبر مشخص و تابلو می باشند .

علامه ملا محمد مهدی فاضل نراقی سال 1146 قمری(289 سال قبل) در نراق متولد و تاریخ هشت شعبان 1209 قمری (226 سال قبل) در سن 63 سالگی در شهر کاشان ایران(45 کیلومتری نراق) وفات یافت و پس از انتقال جنازه اش به نجف عراق در آستان قدس علوی به خاک سپرده می شود .

علامه احمد فاضل نراقی فرزند برومند ملا محمد مهدی 14 جمادی الثانی سال 1185 هجری قمری (250 سال قبل) در نراق متولد و 23 ربیع الثانی سال 1245 هجری قمری(190 سال قبل) در سن 60 سالگی در اثر وبای عمومی در نراق کاشان وفات نمود. جنازه ایشان سپس به نجف عراق منتقل و نزد پدر بزرگوارش در ایوان علما به خاک سپرده می شود .

 وبلاگ سلحشوران شهر نراق 20/10/1392

ادامه نوشته

مروری بر خاطره ها 6

جشن ازدواج مرحوم نعمت الله رمضانی فرزند ماشاءالله و خانم عصمت بحرینی فرزند حسین - حدود 1340(50 سال قبل)

حسن صادقی فرزند رحمت - سید محمد کاظمی فرزند سید عباس - مرحوم عباس بحرینی فرزند عبدالباقی - رمضان طالبی فرزند حسین - مرتضی رادفر فرزند شکرالله - نصرت الله فروغی فرزند احمد

ردیف پایین : ناشناس – مرحوم ماشاءالله(نعمت الله) آعلی فرزند رضا - حسین صادقی فرزند رحمت 

از راست : قنبرصالحی فرزند یوسف – مرحوم حاج رحمت الله قجری فرزند رحمان– ابولفضل قجری فرزند رحمت الله – سلطانعلی صالحی فرزند یوسف – مرحوم علی صالحی فرزند رضا– دختر بچه ریحانه صالحی فرزند اصغر

گرمابه شهر نراق سال حدود 1360
از راست :
ناشناس – اصغر صالحی فرزند علی– ناشناس – مرحوم علی اکبر بیابانگرد فرزند حسن

سر آسیاب آصیف آباد شهر نراق– سیزده بدر سال 1356

اهالی شهر نراق با صفا و صمیمی جملگی به سر دهنه رفته و متداولترین بازی مردان " چوچو خطی " بود که سال هاست از بین رفته است .

تصویر مشهود مرحوم سید رضا حسینی فرزند سید باقر

مراسم استقبال از حجت الاسلام سید محمد علی شهیدی محلاتی فرزند ... نماینده سابق مردم محلات و دلیجان در مجلس و ریاست فعلی بنیاد شهید و امور ایثارگران

از راست :

اصغر اشرفی فرزند حسین – غلامرضا اشرفی فرزند حسین – سید باقر موسوی فرزند سید حسن – رمضان شاطری فرزندغلامعلی – سید هادی موسوی فرزند سید محمد – مسلم رجبی فرزند اسماعیل – علیرضا عابدینی فرزند شکرالله – ... اسماعیلی فرزند... – حسینعلی شریفی فرزند عبدالرحمان – علی محمد عظیمی فرزند امیدعلی – تقی پورصادقی فرزند علی اکبر – مهدی رزاقی فرزند حسن – ابوالفضل اشرفی فرزند حسین – مرحوم علی اکبر بیابانگرد فرزند حسن – غلامعلی رمضانی فرزند محمد تقی – سید.... موسوی فرزند سید حسین – حجت الاسلام سید محمد علی شهیدی محلاتی فرزند ... نماینده سابق مردم محلات و دلیجان در مجلس و ریاست فعلی بنیاد شهید و امور ایثارگران – سید عباس جوادی فرزند سید ماشا الله – مرحوم حجت الاسلام هبت الله نوروزی فرزند حسنعلی امام جمعه فقید شهر نراق – عباس سلیمانی فرزند احمد

این عکسها گویای خاطرات قشنگ زندگی است .خاطراتی که هنوز با وجود گذشت سالها از آن  بوی تازگی و عطر خوش مهربانی می دهد . هنوز هم که هنوز است وقتی  آلبوم خاطرات آن روزگار را مرور می کنیم اشک شوق و لبخند دلنشین  دوستی با هم در می امیزند و ساعت ها وقتمان صرف مرور این خاطرات می شود.

خاطرات خوش گذشته را با هم ورق می زنیم تا.............

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

غمي جانكاه ، جامعه زنان شهر نراق را فرا گرفت

غمي جانكاه ، جامعه زنان شهر نراق را فرا گرفت

دو سال قبل كه سلحشوران شهر نراق فعاليت خود را آغاز كرد تصميم گرفت از جامعه انبوه زنان شهر نراق كه در هشت سال دفاع مقدس همپاي رزمندگان اسلام فعاليت داشته اند گزارشي تهيه شود .

به هر فردي مراجعه شد اشاره كردند ، خانم بزرگواري به نام بتول حمزه اي همه اوضاع و داستان را مي داند . با هماهنگي قبلي به همراه دوسه نفر از پيشكسوتان جنگ خدمت ايشان رسيديم و او شروع كرد به بيان ناگفته هايي كه سي سال در سينه حبس كرده بود :

اولين روز آبان 1359 كه رژيم بعث عراق تهاجم ناجوانمردانه اي را برعليه حكومت نوپاي جمهوري اسلامي ايران روا داشت تصميم گرفتم كه در سرحدات به كمك مرزداران بپيوندم .

            مرحومه بتول حمزه ای

لكن شرايط نراق و محيط خانوادگي و از همه مهمتر عدم نياز نيروي زنان در خطوط جبهه باعث شد در پشت جبهه به ياري فرزندان ايران زمين بشتابم.

اولين امام جمعه شهر نراق حجت الاسلام سيد محمد باقر موسوي فرزند سيد هادي كمك بي شائبه اي نمود و به همراه مردان آزاديخواه و هميشه در صحنه نراق « ستاد پشتيباني جنگ » را در حسينيه مقابل مسجد جامع راه اندازي نمودند .

 دي ماه 1359 در شبي سرد از شبهاي بلند زمستاني كه باران رحمت خداوند مي باريد دو يا سه دستگاه اتوبوس در ميدان نراق متوقف و عده اي از زنان و مردان و كودكان از آن پياده و به حسينيه نراق هدايت شدند.

اين عده كه بعدا نام جنگ زدگان را به يدك كشيدند ، خانواده هايي بودند كه هر كدام وضعيت مناسبي در معيشت زندگي داشتند وليكن در اثر بمباران شهرها از جمله اهواز و دزفول به مردم نراق پناه آورده و در واقع ميهمان شدند .

خانم بتول حمزه اي در ادامه صحبتهايش افزود :

مردم نراق به منازلشان رفتند و چراغ والور ، پتو ، زيرانداز و مواد خوراكي هايشان را به حسينيه آوردند و در غم جنگ زدگان شريك شدند كه اين همدردي به رابطه دوستانه با آنها منتهي شد تا بدانجا كه بين آنها نيز وصلت صورت گرفته است .

حجت الاسلام موسوي از طريق مردم نراق و كمك هاي ويژه اي كه از قم و دليجان دريافت مكرد ، پشتيباني لازم را از جنگ زدگان به عمل آورد .

جامعه زنان نيز مثل يك گروه منسجم جانانه وارد فعاليت شده بودند . در حسينيه دار قالي برپاشد و علاوه بر آموزش به زنان و دختران جنگ زده ، سالي يك تخته فرش بافته مي شد و پس از فروش پولش را براي سلحشوران در جبهه هاي جنگ مي فرستادند .

جمعی از زنان غیور شهر نراق در ستاد پشتیبانی جنگ

تقريبا هر روز چند نفر از دختران و زنان نراق با عشق و علاقه مي نشستند و قالي را مي بافتند تا در دفاع مقدس سهمي داشته باشند .

دبه هاي پر از ماست  كه توسط مردم هديه داده مي شد را داخل كيسه هاي مخصوص خالي مي كرديم و به قول نراقي ها ماست سفت  يا همان ماست چكيده قسمتي از جبهه ها را تامين ميكرديم . حتي آب اضافي از كيسه هاي ماست را جمع آوري و قره قوروت خوشمزه درست كرده و براي آشپزخانه هاي ايجاد شده در جبهه ها مي فرستاديم .

خلاصه شور بود و عشق  و صفا. با هر فرمان پير و مرادمان حضرت امام خميني (ره) مبني بر پشتيباني از جنگ ، فعاليت هاي ما روتق بيشتري مي گرفت .

 خانم حمزه اي با اشاره به نحوه جمع آوري كمك هاي مردمي به جبهه هاي حق عليه باطل در ستاد پشتيباني  گفت :

در حسينيه اي كه اكنون به نام سيد الشهدا مزين است چندين كيلو آجيل هاي مختلف روي هم انباشته شده بود . جوزغند ، يكي از سوغاتي هاي اصيل شهر نراق كه در جبهه به بمب هسته اي مشهور بود را داخل پلاستيك هاي مخصوص ريخته تا در جبهه رزمنده ها تناول كرده و قوتي به دست آورند .

در همين شرايط عده اي از زنان شال و كلاه و بلوز مي بافتند تا غيورمردان تن هايشان را با آنها گرم نگه دارند . ديگر نوبت ساختن انواع ترشيجات بود ترشي ها را  در شيشه هاي مخصوص  مي ريختيم و به جبهه ارسال ميكرديم .

وي با حسرت به روزهاي شيرين گذشته افزود :

هيچ روزي برايمان خالي از فعاليت نبود . قرائت قران و ادعيه هاي مختلف ماندد كميل ، توسل و زيارت عاشورا نيز از بهترين و باشكوه ترين تجمعات زنان و مردان در نراق بود كه در طول هفته برپا بود و براي سلامتي امام و رزمندگان دعا خوانده مي شد .

غم انگيز ترين روز هايي كه شاهد بوديم پرپر شدن جوانان نراقي بود كه بر روي دست مردم شهيد پرور شهرمان تشييع و در گلزار شهدا به خاك سپرده مي شدند .

 دختران و زنان زيادي در نراق در ساليان دفاع مقدس طلاهايشان را براي هزينه هاي جنگ تحميلي اهدا نمودند.

 از مرداد ماه 1360 كه فعاليتهاي علني بسيجيان در ساختمان فعلي بسيج راه اندازي شد فعاليتهاي ستاد پشتيباني منسجم تر و با همت بيشتري پيگيري مي گرديد .

چندين بار با فراخوان بسيج ، پتوهاي گل آلود و خاكي كه در جبهه هاي نبرد كثيف شده بود توسط كاميون به نراق وارد شده و زنان قهرمان شهرمان به صورت گروهي و خود جوش در كنار چشمه آصيف آباد (سر دهنه) آنها را شسته و پس از بسته بندي دوباره به جبهه باز مي گرداندند .

آرامگاه مرحومه بتول حمزه ای

خانم بتول حمزه اي از خادمين دفاع مقدس كه صحبت هايش پاياني ندارد اظهار داشت :

قسمتي از زندگي روزمره زنان نراقي در سالهاي جنگ و نبرد در كنار تنورهاي خانگي به پختن نان محلي مي گذشت . زنان با غيرت شهر نراق با تلاش و زحمت خودشان نان را پخته و بعد خشك مي كردند و پس از بسته بندي به خطوط جبهه مي فرستادند.

    

خلاصه كلام فعاليت هاي فراواني در سالهاي دفاع مقدس توسط زنان و بانوان شهر نراق به وقوع پيوست كه اميد دارم همه آنها ذخيره قبر و قيامتمان شود و در پيشگاه خداوند باريتعالي شرمنده شهدا و امام شهدا نشويم.

 

توضيحات سلحشوران :

 مرداد ماه 1367 جنگ تحميلي به پايان رسيد و دشمنان ناكام نتوانستند خدشه اي به نظام جمهوري اسلامي وارد كنند لكن خانم بتول حمزه اي دست از فعاليت هاي بي نظير خود بر نداشت و نوع اقداماتش متفاوت شد . ده ها كار ريز و درشت و عام المنفعه در دستور كار وي قرار گرفت .

 

 نمونه هايي از اهم فعاليت هاي خانم حمزه اي در راستاي خدمت گذاري به مردم شهر نراق پس از دفاع مقدس بدين شرح مي باشد :

-         مسئول يكي از صندوق هاي قرض الحسنه وام خانگي

-         مسئوليت در صنوق قرض الحسنه جواد الائمه (ع)

-         رابط بهداشت و درمانگاه شنتيايي شهر نراق

-         تهيه جهيزيه براي نو عروسان كم بضاعت

-         تهيه سيسموني براي فرزندان كم بضاعت

-         تهيه اقلام خوراكي و پوشاك و البسه براي فقرا و افراد بي بضاعت

-         ارتباط فعال با بسيج و فعاليت مستمر در راه اندازي حلقه هاي صالحين

-         خادم بقعه متبركه بي بي زبيده خاتون (س) شهر نراق

-         پرستاري و مواظبت  از زنان مسن و كم توان

-         دوخت و دوز براي هر نوع خدمات فرهنگي و مذهبي شهر نراق

-         شركت در تمام مراسمات مذهبي و راهپيمايي ها

-         مسئول جمع آوري كمك هاي نقدي براي هيئت محبين الحسين (ع) در بين خواهران

-         و................

 در يك كلام دست و پا به خير براي مردم

   

مادر محترمه ايشان سركار خانم فاطمه يوسفي فرزند عباس نام داشت كه عمه شهيد والامقام غلامرضا يوسفي فرزند نوروزعلي  و پدر بزرگوارشان آقاي حمزه حمزه اي فرزند علي بود كه در ساليان گذشته بدرود حيات گفتند و بتول خانم را تنها و داغدار نمودند.

                                                                                                                                            مرحوم حمزه حمزه ای

شنبه تاريخ 14/10/1392 روز پاياني عمر خانم بتول حمزه اي بود و با مرگ وي غمي جانسوز ، جامعه زنان شهر نراق را فرا گرفت . مرحومه بتول حمزه اي متولد 1333 بود و طي عمر با بركتش تلاش داشت رضايت خداوند را جلب نمايد .

          مرحومه کربلایی بتول حمزه ای

خانم سكينه ماندني كه خود از فعالان ستاد پشتيباني جنگ شهر نراق در سالهاي دفاع مقدس مي باشد با گريه و فغان اظهار داشت : از شنيدن خبر مرگ بتول خانم حمزه اي غم و غصه وجودم را فرا گرفت و پاهايم سست گرديد . هر جا بتول بود روحيه و اميد و ايمان نيز آنجا بود .

بتول ، غمخوار همه بينوايان و مستمندان و جزو اولين كسان حاضر درصحنه فعاليتهاي خيرخواهانه و خداپسندانه بود .تمام هشت سال دفاع مقدس را در ستاد پشتيباني جنگ كاركرد و كاركرد و كاركرد . اگر روزي تعداد فالي بافان در حسينيه كم بود غصه دار ميشد كه نكند كوتاهي كنيم و شرمنده شهدا و رزمندگان شويم .

ما هم بايد مثل رزمنده هاي حاضر در خطوط مقدم جبهه در پشت جبهه فعال باشيم . خود ش نيز چندين قطعه طلا را از اموال شخصي خود به جبهه ها هديه نمود .  در كل هر جا بتول خانم بود پشت همه گرم بود .

 

 زنان و مردان شهر نراق در مصيبت از دست دادن اين بانوي مومنه و خدوم خود غمگين شده و با حزن و اندوه فراوان در مراسم تشييع جنازه اش حضور داشتند.

جنازه اين مومنه نيكو سرشت و خوش كردار در وادي السلام شهر نراق آرام گرفت .

روحش شاد

 اللـــهم صـــل عـــلی محـــمد و ال محـــمد و عـــجل فرجـــهم

 وبلاگ سلحشوران شهر نراق

 

نگاه به عکس شهیدان انسان را از گناه باز می دارد

نگاه به عکس شهیدان انسان را از گناه باز می دارد

نیمه اول سال 1359 و زمانی که دوچرخه بین همه جوانان رایج نبود مهدی عباسی فرزند غلام محمد یکی از آنها را داشت و شهر کوچک نراق را زیر پا می گذاشت .

   

                                                شهید مهدی عباسی                             حاج احمد رضایی

متولد 1350 و نه ساله بودم و در محله خودمان نزدیک منزل پدری ام مشغول بازی بودم که ناگهان مهدی با دوچرخه اش با سرعت زیاد با من برخورد کرد و نقش بر زمین شدم .


           احمد رضایی

آن موقع مهدی 17 ساله و به شلوغی و شری مشهور و هنوز وارد بسیج و دستگاه نشده بود . مادرم آمد و خاک های لباسم را تکان داد و راهی منزل پدری مهدی شد . خدا رحمتش کند توران خانم قاسمی را پشت دار قالی نشسته بود و قالی می بافت .

    
شهید عباسی در نوجوانی

فرزندش هم پشت دار سنگر گرفته بود و تکان نمی خورد . کلماتی رد و بدل شد و آتش خشم مادرم فرو نشست و به خانه بازگشتیم .



نیمه دوم همان سال جنگ عراق بر علیه ایران آغاز و مهدی بسیجی شد . دونوبت به جبهه رفت و برای دفعه سوم طی عملیات فتح المبین تاریخ 2/1/1361 در جبهه شوش به شهادت رسید .

پیکر مطهر شهید مهدی عباسی

زمانی که با خانواده ام این خاطره تلخ و شیرین را مرور می کنیم مادرم خوشحال است که دستی به سوی فرزندش مهدی بلند نکرده است . نگاه به عکس شهیدان انسان را از گناه باز می دارد .

احمد رضایی فرزند رضا اهل شهر نراق 18/2/1391

وبلاگ سلحشوران شهر نراق پس از گذشت 31 سال برای اولین بارعکس گلگون کفن و مطهر شهید مهدی عباسی فرزند غلام محمد لحظاتی قبل از دفن در گلزار شهیدان نراق را در این پست نمایش می دهد .

توجه داشته باشید پیکر مطهر چهار شهید فتح المبین پس از 11 روز از میان نبرد و کارزار جنگ به نراق منتقل گردید . جبهه شلش شوش نمونه ای از دشت کربلا بود .

هدیه به روح مطهرشهید مهدی و به روح پدر و مادرش فاتحه و صلوات .

چه نیرویی توان دارد پس از مشاهده تصویر این شهید به راه آنها خیانت کند

چه نیرویی توان دارد پس از مشاهده تصویر این شهید به راه آنها خیانت کند
اینجانب سید جمال موسوی متولد 1328 و جزء رانندگان دفاع مقدس می باشم . راننده شهرداری نراق بودم و طی هشت سال جنگ تحمیلی عراق پنج نوبت از طرف ستاد پشتیبانی به پشت جبهه های نبرد ماموریت یافتم .

سید جمال موسوی

نوه عمویم به نام سید بهرام(سید مهدی) موسوی فرزند محمود تاریخ 24/10/1365 در سن 16 سالگی طی عملیات کربلای 5 در جبهه شلمچه به شهادت رسید .


شهید سید بهرام (مهدی) موسوی
عده ای از اقوام و دوستان از شهر نراق راهی تهران شدیم تا در تشیع جنازه و خاکسپاری شهید در بهشت زهرا(س) حضور داشته باشیم .

وقتی به منزل پسر عمویم سید محمود موسوی وارد شدیم باور کردنی نبود و به قول نراقی ها خشکمان زد .

 خانه با شیون یکی شد ولی سید محمود سینه سپر کرده و خم به ابرو نمی آورد و استوار و محکم ایستادگی می کرد . معلوم بود خداوند قادر در مقابل این داغ صبر عظیمی به او داده است .

     
مرحوم سید محمود موسوی

با اقوام رفتیم معراج شهدا و جنازه پاک سید را مشاهده کردیم که چه معصومانه به شهادت رسیده است . بعد با ماشین سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از منزل آنها در نظام آباد به سمت بهشت زهرا (س) حرکت کردیم .

               اقامه نماز بر پیکر مطهر شهید موسوی

من داخل آمبولانس یا شبه آن بودم . بسیجی یا پاسداری اشاره کرد سر مبارک شهید سید بهرام را بلند کن تا عکس یادگاری بگیرم . همین عکسی که همه جا و در نمایشگاه های مختلف مشاهده می شود عکس مورد نظر است .

سید جمال در کنار پوستر شهید سید بهرام در مسجد بازار نراق

در مسیر بهشت زهرا (س) پسر عمویم سید محمود موسوی که خود یک بسیجی و رزمنده بود همچنان با ایمان و بردباری نظاره گر اوضاع بود و بدون اینکه گریه کند شکر خداوند را به جا می آورد .

عاقبت سید بهرام موسوی در قطعه 28 ردیف8 شماره 1 بهشت زهرا(س) آرام گرفت .

پدرش سید محمود موسوی فرزند سید حسن متولد 1325 تاریخ 5/9/1371 در سن 54 سالگی در اثر تصادف ماشین فوت نمود .

راننده دفاع مقدس سید جمال موسوی فرزند سید محمد اهل شهر نراق 4/3/1391

شهادت غلامرضا رمضانی به دست دمکرات ها شقی ترین اشقیا

شهادت غلامرضا رمضانی به دست دمکرات ها شقی ترین اشقیا

 

 غلامرضا رمضانی فرزند  فتح الله از جوانان انقلابی و متدین روستای مهدی آباد اردهال از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی بود. او اهل خطر بود . بعد از آغاز جنگ تحمیلی با توجه به اینکه کارمند مخابرات بود به سختی مدیرانش را راضی می‌کرد و به جبهه می رفت.

 

شهید غلامرضا رمضانی

شهید غلامرضا رمضانی و فرزندش

 شرح زندگی بعضی از شهدا حجت را بر خیلی ها تمام می‌کند. شهدایی که بهانه برای ماندن و نرفتن جنگ داشتند. اگرهم جبهه نمی‌رفتند در شهر هم تمام قد در خدمت جبهه بودند. آنقدر اخلاص داشتند که از وجودشان فوران می‌کرد. هر کجا کار برای رضای خدا بود اگر نفر اول نبودند جزء اولی ها بودند.

کلمات و الفاظ خیلی حقیرند برای وصفشان. برای وصف حکایت زندگی آنها همین بس که پیر و مرادشان امام خمینی عزیز فرمود: « و چه غافلند دنیا پرستان و بی خبران که ارزش شهادت را در صحیفه های طبیعت جستجو می کنند، و وصف آن را در سرودها و حماسه ها و شعرها می جویند و در کشف آن از هنر تخیل و از کتاب تعقل مدد می خواهند و حاشا که حل این معما جز به عشق میسر نگردد».

شهید رمضانی در سالهای دفاع مقدس

از خیل این به معراج رفتگان و عاشقان شهید غلامرضا رمضانی بود. این شهید عزیز از جوانان انقلابی و متدین روستای مهدی آباد اردهال بود. او شعاری، مدافع انقلاب و امام نبود.

شهید رضا اهل خطر بود. اگر پاش می‌افتاد از جانش مضایقه نمی‌کرد. بعد از آغاز جنگ تحمیلی با توجه به اینکه کارمند مخابرات بود به سختی مدیرانش را راضی می‌کرد و به جبهه می رفت.

غلامرضا را بارها در اردوگاه کوثر در اهواز که محل استقرار لشگر ده سیدالشهداء(ع) بود دیده بودم. همیشه یک سیم چین دستش بود و دنبال خط تلفن می‌رفت. شاید اوج شادی غلامرضا وقتی بود که ارتباط تلفنی یک رزمنده ای که از خط برگشته بود با خانواده نگرانش در پشت جبهه برقرار می‌شد. و او هم سهمی در این ارتباط داشت.

غلامرضا به خاطر وضعیت خاصی که از جهت خانوادگی داشت مجبور بود که در مسیر تهران و جبهه در تردد باشد. غلامرضا چهار فرزند کوچک داشت که یکی از آنها مریض بود و شدیدا درمانش وابسته به غلامرضا بود. از طرفی هم غلامرضا همسر صبوری داشت که قوت قلب برای او بود. غلامرضا برای آخرین بار اواخر تیرماه 1367 با کاروان نیرو های مخابرات عزم جبهه نمود و با زندگی وداع کرد.

غلامرضا ساک به دست از خانه و خانواده جدا شد و یکی دو هفته بعد تاریخ 16/5/1367 در جاده سد قشلاق محور سقز – بوکان توسط چته های حزب منحله دمکرات کردستان ایران به شهادت رسید. روی پیکرش اثرات شکنجه توسط ضد انقلاب که در ردیف شقی ترین اشقیا هستند مشاهده گردید  و بدین سان غلامرضای شهید به رضایت حق رضایت داد.

پیکر پاک شهید غلامرضا رمضانی برای غسل دادن به بهشت زهراء(س) رسید. وقتی بدن برای غسل آماده شد، همسر صبور غلامرضا هم در کنار سایرین نظارگر شستشوی آخر، این سربار جان برکف خمینی بود. شدت صدمات وارده به پیکر رضا به حدی بود که با حرکات شلنگ آب، پوست و مو از جای خود حرکت می‌کرد.

ما همه منتظر یک جرقه بودیم برای شیون کردن اما مگر از هیبت و وقار همسر قهرمان ایشان کسی جرات می‌کرد صدا به ناله بلند کند. وقتی هم رضا در کفن رفت او یک جمله گفت:‌«من میخواهم در ماشین حمل بدن این عزیز تا گلزار شهدای روستای مهدی آباد اردهال باشم».

او برای آخرین بار با رضا همسفر شد. این همسفر صبور بعد از رضا کمر همت بست و چهار امانت شهید غلامرضا به اسامی زهرا – زینب – محسن و مهدی رمضانی را به ثمر رسانید . سرکار خانم  عصمت کریمی نیز دو یا سه سال پیش نقاب در رخ خاک کشید و به غلامرضای شهیدش پیوست. قبر مشارالیها اکنون در  بهشت زهرا(س) تهران قرار دارد .  خوش به حال او که رضا برایش نوشت: « اگر خداوند شهادت را نصیبم کرد و خدا با لطف خودش با شهدا محشورم کرد و اجازه شفاعت فرمود انشاءالله شفاعتت را می کنم».

برادر شهید به نام محمدرضا رمضانی با داشتن همسر و سه فرزند  پس از سال ها تلاش و حضور فعال در جبهه تاریخ 13/9/1387 حین پاکسازی یکی از میادین مین اطراف شهر دهلران استان ایلام به آرزوی دیرینه خود دست یافت و به درجه رفیع شهادت نائل گردید .

     شهید محمد رمضانی

 بخشهایی از وصیت نامه شهید غلامرضا رمضانی

 و اما سخنی با همسر و فرزندانم :

 همسرم؛ برای تو و نور دیدگانم از خداوند بزرگ سلامتی آرزو می‌کنم و امیدوارم که با توفیق الهی به وظایف شرعی خویش عمل و من عاصی را از دعای خیر فراموش نکنید.

باری ابتدا، نظر به اینکه دلم برای شماها تنگ شده و نامه ای هم برایتان بعد از آمدن تا به حال نتوانستم بنویسم سلام و حال و احوال را با بچه‌ها می‌کنم و بعد با تو سخن به میان می آورم.

دختر مریض و معصومم زهرا، سلام، عزیز دلم، دختر خوبم امیدوارم به زودی زود حالت خوب و شفای کامل بگیری و اگر خدا خواست من از بالای سرت بروم که وسیله ای بیش نبودم. گرد یتیمی و تنهائی، ‌آن قلب کوچک و مریضت را نیاز دارد دخترم در شب عملیات و شب جمعه که امیدوارم سرنوشت اسلام روشن و تعیین شود، نه ترس از مردن دارم و نه آرزوی دیگر. اما دلم نمی آید که شما را بی سرپرست بگذارم. به خصوص تو را، چون علاقه زیاد به من داشتی و دلت نمی آمد با من خداحافظی کنی. اگر خدا خواست که آمدم ناراحتی شما هم رفع می شود.

بابا جون با اینکه دلم نمی آید بالاجبار با تو خداحافظی می کنم و از دور روی ماهت را می بوسم، خدا نگهدارت.

پسر عزیزم محسن جان، بابا جان، فدای آن هوش و فهمت و درک والای تو بشوم. محسن جان در حالی که بغض گلویم را می فشارد و به یاد آن دست‌های کوچکت که صدقه می‌دهد و همچنین زبانت که دعا می کند هستم دلم نیز برایت تنگ شده محسن جان. اگر مرا دیگر ندیدی ببخش و همیشه حرف مادرت را گوش کن.

محسن جان، مادر خیلی به گردن من و شما حق دارد. کمکش کن و به جای بابا مرد خانه باش و از زهرا و زینت و مهدی مواظبت کن، مبادا زهرای دلشکسته را اذیت کنی. به حرفهایش گوش بده او را ناراحت نکن و صبور باش درس‌هایت را خوب بخوان. انشاءالله در آینده برای جمهوری اسلامی و نیز برای خودت مثمر ثمر باشی.

فرزندم در همه حال بیاد خدا باش و بقول امام از حالا به فکر اسلام باش و به فکر تکلیف خودت، تا مثل ما در آینده پشیمان و شرمسار نباشی و گوش به فرمان امام عزیزمان نمازت را بخوان و تمرین کن و قرآن را یاد بگیر و بخوان و بدنبال مسائل شرعی برو و به بابا حاجی و بابا فتح الله و مادر بزرگ هایت و مادرت احترام بگذار و یک بار دیگر هم سفارش می کنم مواظب مادرت و زهرا و زینب و مهدی نیز باش. در اینجا روی ماهت را می بوسم و با تو نیز خداحافظی می کنم خدا نگهدارت بابا جان.

 دختر نازنینم زینب عزیزم ، بابا جان سلام، الهی فدای آن بلبل شیرین سخن و مرغ خوش الحانم بشوم، بابا جان امیدوارم مرا ببخشی که نتوانستم در این فصل طراوت و نونهالیت بیشتر با تو باشم و برایم شیرین زبانی کنی و تشویقت کنم تا درآینده هم بیشتر و بهتر رشد کنی، خب دخترم تقدیر این بوده و هر چه خواست خداوند باشد رخ خواهد داد ، دلم برایت تنگ شده و از دور روی ماهت را می بوسم و برایت آینده ای روشن و با افتخار آرزو می کنم و امیدورام مانند هم اسمت حضرت زینب(س) ، قهرمان صبر و استقامت باشی خدا نگهدارت باباجان .

شهید محمد رمضانی ، شهید غلامرضا رمضانی

 مهدی عزیزم، حرف زدن با تو را که اکنون خیلی کوچکی و حرفم را نمیفهمی واگذار می کنم به بعدها که مادرت دینم را ادا کند .

 و اما همسر مهربانم :

 امیدوارم سلام مرا که مملو از اخلاص و صمیمیت است از داخل سنگر بپذیری .

 همسرم همانطور که بارها گفته ام من نتوانسته و نمی توانم برای تو شوهری باشم که مورد رضایت پروردگار باشد و امیدوارم از خداوند بزرگ مزدت را بگیری و ثابت قدم باشی و در دنیا و آخرت سرفراز باشی. و اگر من رفتم تو بتوانی با بچه ها با سربلندی زندگی کنی ، همسرم امیدوارم مرا حلال کنی و می دانم که حلالم می کنی ، چون میدانم که تو خیلی گذشت دارای می دانم و میدانی که با نبودن من بچه ها برایت زحمت زیادی دارند و مسئولیت ات را خیلی سنگین می کند امیدوارم خداوند در دنیا صبر و استفامت و در آخرت جزای خیر این زحمات را به تو عطا کند ، اگر خداوند شهادت را تصمیم کرد و خدا با لطف خودش با شهدا محشورم کرد و اجازه شفاعت فرمود انشاءا... شفاعتتت را می کنم .

راوی:جعفرطهماسبی فرزند حسن اهل مهدی آباد اردهال

 

وبلاگ سلحشوران شهر نراق12/10/1392

امدادگر والفجر4 جنازه اش ده سال بعد از شهادتش از جبهه پنجوین بازگشت

امدادگر والفجر4 جنازه اش ده سال بعد از شهادتش از جبهه پنجوین بازگشت

سلام هدیه ای کوچک است بر آستان انسان های پاک . السلام علیکم یا انصار دین الله

دوم شهریور 1345 در محله سر آسیاب دولاب تهران خیابان کرمان نوزادی چشم به جهان گشود و نام او را حمید رضا گذاشتند . آن روز هیچ کس تصور نمی کرد او مصداق روایت نبوی باشد که فرمودند :

شهید حمیدرضا عابدینی

خداوند در آخرالزمان خوبان امت من را با شهادت گلچین می کند .

وی اولین فرزند خانواده آقای علی اکبر عابدینی بود و خداوند مقدرات او را اینگونه رقم زده بود تا نامش در ردیف انسان های بزرگ بر تارک تاریخ بشر بدرخشد . آن هم در زمانی که بشر در تاریکی و ظلمت غفلت غوطه ور بود .


مرداد ماه سال 1360 برای اولین بار به عنوان امدادگر راهی جبهه شد وحدود دو ماه فعالیت داشت . پس از بازگشت در مدرسه ثبت نام کرد لیکن فقط یک ماه تحصیل کرد و به فرمان رهبرش امام خمینی(ره) مجددا آهنگ جبهه نمود .

 قبل از اعزام آموزش تکمیلی نظامی را فرا گرفت . مقطع آموزش وی و همراهانش مصادف با زمستان و سرمای طاقت فرسا بود . لیکن ایشان با شور و اشتیاق و عشق تمرین های نظامی خود را سپری کرد .

این مسیر الی الله ادامه یافت تا اینکه سرانجام مخاطب فارجعی الی ربک یار قرار گرفت و تاریخ 15/8/1362 بود که ملائکه مامور شدند تا این بسیجی 17 ساله را در کنار شهدا به عنوان شاهد همیشه تاریخ جای دهند .

اما از آنجا که خداوند سرنوشت ها را گوناگون رقم زده ؛ برای او اینگونه پسندید که پیکر مطهرش پس از 10 سال در منطقه عملیاتی والفجر 4 درجبهه پنجوین عراق باقی بماند و تاریخ 23/10/1372 بسان کبوترهای مهاجر از شهر عشق به زادگاهش کوچ کند .

 

پیکر پاک و مطهرش بر روی دستان خانواده و مردم شهید پرور تشیع گردید و در قطعه 28 ردیف 8 شماره 1 گلزار شهدای بهشت زهرا(س) میزبان زائران عاشق گردید .

مادر شهید حاجیه خانم انسیه عبداللهی فرزند رضا و پدرش حاج علی اکبر عابدینی فرزند رحمت الله هر دو اهل شهر نراق می باشند . پدر این شهید بزرگوار فوت نموده و در بهشت زهرا(س)تهران به خاک سپرده شد .

بازخوانی یک فقره نامه ای که شهید حمیدرضا عابدینی از جبهه های نور علیه باطل برای خاله اش سرکار خانم زهرا عبداللهی ارسال نموده است :

به نام الله پاسدار حرمت خون شهیدان

با درود به رهبر کبیر انقلاب ؛ امام امت خمینی کبیر و با سلام بر تمامی خدمتگزاران دین و قرآن .

با عرض سلام و سلامتی خدمت خاله مهربان و گرامیم . امیدوارم که حالتان خوب باشد و ناراحتی نداشته باشید و در پناه خداوند تبارک و تعالی زندگی را به خوبی و خوشی بگذرانید .
خاله جان امروز صبح امیر نسترن آمد اطاق ما و نامه ات را به دستم داد و گفت ببین سلام من را به خانه مان رسانده است ؟

الان که دارم این نامه را برایت می نویسم نزدیک ظهر است . خوب خاله حال محمود آقا چطور است؟ از قول من سلامش برسان . حال همگی ما(رزمنده ها)در اینجا خوب است ولی یه کمی حوصله مان سر رفته . امیدوارم که به زودی زود به جبهه ها(از پادگان به خط مقدم) برویم .

موقعی که نامه ات آمد من داشتم کوله پشتی خود را که از باند ؛ گاز ؛ قیچی ؛ شریان بند ؛ پَت جنگی و غیره جمع و جور می کردم .
خاله دیشب قبل از نماز عشاء حجت الاسلام قرائتی(محسن) آمد جبهه و سخنرانی کرد . ما دیروز رفتیم حرم دانیال نبی در شهر شوش و دوباره به پادگان برگشتیم .

برای سلامتی امام صلوات

بی عشق خمینی نتوان عاشق مهدی شد
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار

امدادگر رزمنده حمید رضا عابدینی 10/11/1361

با تشکر از حاجیه خانم زهرا عبدالهی فرزند رضا خواهر شهید علی اصغر عبدالهی و خاله شهیدان حمید رضا عابدینی فرزند علی اکبر  و سید بهرام موسوی فرزند سید محمود اهل شهر نراق 4/9/1392

پاسدار روی نارنجک شیرجه زد و لباس سبزش سرخ گردید

پاسدار روی نارنجک شیرجه زد و لباس سبزش سرخ گردید

یک هفته ای به عملیات مهم فتح المبین مانده بود . در این مقطع 39 نفر از بسیجیان شهر نراق شامل سه گروه در سه جبهه شوش 21 نفر ؛ رقابیه 8 نفر و سومار 10 نفر در حال فعالیت بودند .

علی محمد کمره ای

تاریخ 27/12/1360 به میزان یک دسته 24 نفره داخل سنگر بودیم و همزمان که به عید نوروز نزدیک می شدیم مترصد دستور فرماندهی برای عملیات بودیم .




در زیر نور ضعیف چراغ فانوس نشسته بودیم که به ناگاه از پنجره ساخته شده سنگر یک قبضه نارنجک دستی چهل تیکه به موقعیت ما پرتاب شد .

یک لحظه همه حیرت زده شدیم و قدرت تصمیم گیری آنی از ما سلب شد چون سه یا چهار ثانیه دیگر منفجر می گردید .

کمره ای در سالهای دفاع مقدس

به فوریت یک پاسدار اهل اصفهان جمعی تیپ نجف اشرف یا حسین کنان روی نارنجک شیرجه زد . او هم تجربه داشت و هم احساس مسئولیت کرد . ثانیه ای بعد با صدای مهیب انفجار گوشت و پوست و خون پاسدار از جان گذشته سنگر را پر کرد .

این پاسدار به حسین بن علی(ع) اقتدا کرد و جان بقیه رزمندگان را نجات داد و خودش ملکوتی گردید .

                                 

لباس سبز و مقدس پاسداری شهید از خونش سرخ گردید . سراسیمه از سنگر بیرون دویدیم ولی دشمنی را نیافتیم .

راستش معلوم نشد این اقدام ناجوانمردانه توسط نیروهای نفوذی و پلید سازمان مجاهدین خلق(منافقین) و یا توسط گشتی های ارتش عراق انجام گرفت .

سجاد کمره ای

این خاطره را به نام فرزند دلبندم آقا سجاد تقدیم کاربران می نمایم .

با تشکر فراوان از آقای سجاد کمره ای فرزند رزمنده جانبازعلی محمد کمره ای اهل شهر نراق یکی از کاربران پر و پا قرص وبلاگ 30/6/1391

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 

شهید محمد علی نوری عاشق امام خمینی و خدمت به ایران بود

 

شهید محمد علی نوری عاشق امام خمینی و خدمت به ایران بود

محمد علی نوری از بهترین و شاداب ترین دوستانم بود که سومین اعزام به جبهه اش تاریخ 14/9/1364 از طریق بسیج شهر نراق شکل گرفت . وی عاشق امام خمینی و خدمت به ایران بود .

شهید محمد علی نوری

روز حرکت پرشکوه بود و ایشان سربند قرمز رنگی به پیشانی بسته بود و نشان می داد مسافر کربلاست .

مجموعا 55 نفر از این شهر تاریخی اعزام و پس از شرکت در پدافندی وعملیات غرور انگیز والفجر هشت و فتح شهر بندری فاو عراق 3 نفر شهید و 16 نفر از نراق مجروح تقدیم گردید .

شهید نوری در سالهای دفاع مقدس

پیکر مطهر محمد علی نوری را حین عملیات در تاریکی شب از طریق نور کبریت شناسایی کردم و غم بزرگی بر دلم نشست . خودم هم از ناحیه پا مجروح شدم و مجبورا برای دوره نقاهت به نراق بازگشتم .

     

                                                   

            مرحوم حاج حسین نوری                                                            پیکر مطهر شهید محمد علی نوری

 از بین مجروحین نراقی عملیات والفجر هشت بنده اولین نفری بودم که به زادگاهم آمده بودم . بر این اساس خانواده ها به ملاقاتم می آمدند تا از وضعیت فرزندانشان مطلع شوند .

ناآرام بودم و مرتب به داخل منزل و بیرون می رفتم و مادرم مکرر می پرسید محمد جان اتفاقی رخ داده و من هم هر بار از بیان حقیقت طفره می رفتم .

   

شهید محمد علی نوری                       مرحوم حاج حسین نوری

     

بیشترین نگرانی و ناراحتی ام این بود که کبری خانم مادر نوری بیاید منزلمان و سراغ جگر گوشه اش را بگیرد و من نتوانم پاسخ مناسبی بدهم . به همین خاطر سعی می کردم کمتر در منزل باشم .

 

مرحومه کبری لطفی

روزی مادرم گفت امروز دو بار خانم لطفی آمد منزل تا سراغ فرزندش محمدعلی را بگیرد .این شرایط سخت و عذاب آور کمتر از دو روزی گذشت و هر لحظه منتظر بودم تا بلندگوی بسیج خبر شهادت و تشیع جنازه وی را اعلام کند .

غصه دار بهترین دوستم بودم و روزها از فراق او گریه می کردم و نفس در سینه ام حبس بود که صدای بلندگو بلند شد و گفت :

اهالی محترم و شهید پرور شهر نراق . بسیجی دریا دل محمد علی نوری به آرزویش شهادت نایل گشت .

محمد متولد 1347 بود و تنها 17 بهار از عمرش گذشته بود که تاریخ 22/11/1364 همزمان با سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی در کارخانه نمک عراق و حومه فاو به شهادت رسید . پیکر مطهرش بر دستان خانواده و مردم قدرشناس نراق تشیع و در گلزار متبرک شهدا آرام گرفت .

محمد قجری در کنار همرزم شهیدش محمد علی نوری

رزمنده جانباز محمد قجری فرزند علی اهل شهر نراق 23/4/1391

توضیح توسط وبلاگ :

مادر بزرگوار شهید حاجیه خانم کبری لطفی فرزند غلامرضا تاریخ 8/8/1388 فوت و در قطعه خانواده شهدا در جنب گلزار شهیدان نراق سر به آستان تراب نهاد .

                               

مرحوم حاج حسین نوری

پدر مومن شهید حاج حسین نوری فرزند علی که پس از شهادت فرزندش اسلحه اش را بر دوش می کشید  تاریخ 5/10/1392 پس از یک دوره بیماری فوت نمود و در کنار همسر مکرمه اش خاکسپاری گردید .

هدیه به روح پر فتوح شهید محمد علی نوری و پدر و مادرش صلوات و فاتحه .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق 7/10/1392

 

مروری بر خاطره ها 5

جهادگران سازندگی شهر نراق – مرداد 1358

تاریخ 26/3/1358 به فرمان رهبر کبیر انقلاب حضرت آیت الله سید روح الله خمینی(ره) جهاد سازندگی تشکیل شد . مردم امام دوست شهر نراق به صورت خودجوش و بدون وجود دفتر اداری به کمک کشاورزان نیازمند پرداخته و در برداشت محصولات از جمله گندم مساعدت کردند .
تصاویر زیر مربوط به حضور اهالی شهر نراق در مزارع کندقه – بیدشک – گدار بنجه - شورکو می باشد

ایستاده از راست :
سید عباس حسینی فرزند سید حسین – محمد رضا خسروی فرزند قنبرعلی – اسماعیل حبیبی فرزند اکبر – مرتضی لطفعلی فرزند حسین – محمد عضایی فرزند ابراهیم – حسین محمودی فرزند علی

نشسته از راست :
شهید قاسم جعفری فرزند ابراهیم – مرتضی محمودی فرزند علی – محمد رضا قاسمی فرزند حسن – شهید محمد رضا بخشی فرزند عباس

ایستاده از راست :
مرحوم احمد رجبی فرزند ماشاءالله – شهید کاظم محمودی فرزند علی – ناشناس(احتمالا ابوالفضل مرادی فرزند علیرضا) – محمدرضا خسروی فرزند قنبرعلی – شهید محمد رضا بخشی فرزند عباس – حسین محمودی فرزند علی – محمد عضایی – مرتضی محمودی فرزند علی – اسماعیل حبیبی فرزند اکبر

نشسته از راست :
مرحوم رضا مبینی فرزند... – شهید قاسم جعفری فرزند ابراهیم – مرحوم حاج علی محمودی فرزند حسین – محمد رضا قاسمی فرزند حسن - سید عباس حسینی فرزند سید حسین

مرحوم اسماعیل سلیمانی فرزند احمد - ناشناس - ناشناس - ناشناس - ناشناس - ناشناس - ... جعفری فرزند محمد - ناشناس

ایستاده از راست :
مرحوم احمد رجبی فرزند ماشاءالله - ناشناس(احتمالا ابوالفضل مرادی فرزند علیرضا) – شهید محمد رضا بخشی فرزند عباس – محمدرضا خسروی فرزند قنبرعلی – محمد عضایی فرزند ابراهیم – حسین محمودی فرزند علی – اسماعیل حبیبی فرزند اکبر – مرتضی محمودی فرزند علی – شهید کاظم محمودی فرزند علی

نشسته از راست :
مرحوم رضا مبینی فرزند... – محمد رضا قاسمی فرزند حسن – شهید قاسم جعفری فرزند ابراهیم –مرحوم حاج علی محمودی فرزند حسین– سید عباس حسینی فرزند سید حسین

عکس قابل شناسایی هنگام درو کردن گندم مرحوم بشیر شفیعی فرزند علی در مزرعه گدار بنجه شهر نراق

ماشین بنز خاور قرمز رنگ متعلق به مرحوم حاج اسماعیل سلیمانی فرزند احمد وپیکان زرد رنگ متعلق به آقای علی اکبر جعفری فرزند غلام می باشد .
کاربران گرانقدر افراد را شناسایی کنند .

افراد قابل شناسایی از راست :
غلامحسین رزاقی فرزند حسن – علی اکبر جعفری فرزند غلام – مرحوم سلطانعلی غریبی فرزند محمد – کاظم رمضانی فرزند حبیب الله (داس به دست) – مرحوم بشیر شفیعی فرزند علی

جهادگران هنگام درو کردن گندم در مزرعه گدار بنجه شهر نراق مربوط به آقای صفر علی جوادی فرزند عباس

جهادگران هنگام درو کردن گندم در مزرعه گدار بنجه شهر نراق مربوط به  آقای صفر علی جوادی فرزند عباس

این عکسها گویای خاطرات قشنگ زندگی است .خاطراتی که هنوز با وجود گذشت سالها از آن  بوی تازگی و عطر خوش مهربانی می دهد . هنوز هم که هنوز است وقتی  آلبوم خاطرات آن روزگار را مرور می کنیم اشک شوق و لبخند دلنشین  دوستی با هم در می امیزند و ساعت ها وقتمان صرف مرور این خاطرات می شود.

خاطرات خوش گذشته را با هم ورق می زنیم تا.............

وبلاگ سلحشوران شهر نراق

حسن گل نراقی و ترانه مرا ببوس ؛ که می روم به سوی سرنوشت

حسن گل نراقی و ترانه مرا ببوس ؛ که می روم به سوی سرنوشت

 تعدادی از کاربران خوش ذوق که اهل شعر و موسیقی هستند طی تماس های مکرر درخواست نمودند همانند معرفی فریدون فروغی که برایمان لذتبخش بود به معرفی خواننده دیگر ایران زمین به نام حسن گل نراقی بپردازید .

حسن گل نراقی

پس از جستجو و کنگاش مشخص شد ایشان متولد تهران و اصالتا اهل قزوین بوده است . گل نراقی در زمان حیات به آقای محمد رئوفی اظهار داشته: من اهل شهر نراق نیستم و صرفا یک پسوند نراقی به شهرتم اضافه شده است .

بنابر این از ذهن همشهریان خارج شود که این خواننده اهل زادگاه زیبایمان نراق نیست . در عین حال به احترام دوستان به خلاصه ای از زندگینامه وی اشاره می کنیم :

حسن گل‌نراقی (۱۳۰۰- ۱۳۷۲) خوانندهٔ ایرانی است. که بیشتر به‌خاطر ترانه «مرا ببوس» معروف است. اودر کوچه آبشار خیابان ری در تهران به‌دنیا آمد. بعد از تحصیلات متوسطه، به کار پدری خود که خرید و فروش بلور و چینی عتیقه بود پرداخت. او در حرفه عتیقه‌شناسی مهارت پیدا کرد.

گل نراقي فرزند يكي از تجار معتبر بازار بود و اگر چه صدايي گرم و گيرا داشت و در محافل دوستانه ميخواند ولي به لحاظ موقعيت خانوادگي هرگز نمي توانست به عنوان خواننده راديو معرفي شود. بعد از مدتي خانواده گل نراقي متوجه ماجرا شدند و از آن پس او ديگر ترانه اي نخواند.

گل نراقي در مهر ماه سال 1372 گرفتار فراموشى و تومور مغزى شد و به رغم تلاش پزشكان، تسليم مرگ شد و به همراه ترانه اش، به ابديت پيوست و درگورستان قدیمی امامزاده طاهر کرج به خاک سپرده شد.

 گل نراقى هرگز ازدواج نكرد، بخشى از اموال مرحوم گل نراقى، به صورت موقوفه در اختيار آسايشگاه معلولين و سالمندان كهريزك قرار گرفت و ساختمان اهدايى آنان در ابتداى خيابان بهار شيراز، منشعب از ميدان هفتم تير، قرار دارد.

درسال هاي پس از کودتا ؛ حسن  گل نراقي نيز چند بار به ساواک احضار شد تا بگويد با چه انگيزه اي مراببوس را خوانده است :  « هر بار توانستم بازجوها را قانع کنم که اين ترانه را فقط به دليل زيبايي عاشقانه آن خوانده و اساسا خواننده حرفه اي نيستم.

يک بار خواندم و ديگر هم نمي خوانم.» همين بازجويي ها را حيدرعلی  رقابي متخلص به هاله هم به ساواک پس داد. انکار او دشوار تر از گل نراقي بود، زيرا پس از کودتا مدتي زنداني بود و پرونده سياسي داشت.

حالا 20 سال از مرگ گل نراقی می گذرد و ما همچنان به سوی سرنوشت پیش می رویم . خدا کند عاقبت به خیر شویم .

                                                                                                                                   محمد رئوفی

 از مساعدت آقای محمد رئوفی فرزند تقی اهل شهر نراق در تهیه مطالب و شناسایی اهلیت این خواننده کمال تشکر را داریم .

وبلاگ سلحشوران شهر نراق05/10/1392

اولین سردار شهید استان مرکزی شهید محمد علی قجری

 اولین سردار شهید استان مرکزی شهید محمد علی  قجری

محمدعلی  قجری فرزند یوسف سال 1336  در خانواده ای زحمتکش و متدین در شهر نراق از توابع شهرستان دلیجان استان مرکزی به دنیا آمد.

سردار شهید محمد علی قجری

او از همان اوایل کودکی علاقه زیادی به نماز ومسجد داشت و بیشتر مواقع نمازش را در مسجد می خواند .

     محمد علی در عنفوان جوانی

وی از سن 10 سالگی روزه هایش را مرتب می گرفت و قرآن را نزد امام جماعت وقت نراق حجت الاسلام سید ابوالحسن موسوی همدانی آموخت و در مدرسه جزو شاگردان موفق و زرنگ بود و با این حال همیشه در کار کشاورزی به پدرشان کمک می کرد.

در سن جوانی در نیروی هوایی ثبت نام کرد و قبول شد و با رفتن به محل خدمت به دلیل معضلات اجتماعی آن مقطع کار در نیروی هوایی ارتش را رها نمود.

بعد از این جریان به خدمت سربازی در اصفهان رفت و چون در زمان اوج انقلاب 1357 بود به فرمان مولا و مقتدایش امام خمینی(ره) در روز 11 آذر 1357 مبنی بر فرار سربازان از پادگانها ایشان نیز محل خدمت را رها کرده و به نراق آمد و در این شهر فعالیتهای سیاسی و انقلابی خود را ادامه داد .

تشییع پیکر مطهر سردار شهید محمد علی قجری

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در تاریخ 2/2/1358 تاسیس گردید . محمدعلی قجری تاریخ 25/12/1358 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان محلات درآمد . زندگی مشترک آنها با خانم قجری بیشتر از شش ماه به طول نیانجامید .

پیکر مطهر سردار شهید محمد علی قجری

با ایجاد قائله و قصد تجزیه طلبی ضد انقلاب در کردستان و نیاز به نیرو ایشان به همراه هجده نفر از پاسداران محلات داوطلبانه و در اثر قرعه کشی با یک دستگاه مینی بوس به پادگان سعد آباد تهران عزیمت می نمایند .

این دسته اولین گروهی بوده اند که از استان مرکزی برای پاکسازی کردستان و مبارزه به تجزیه طلبان کومله و دمکرات به منطقه درگیری اعزام می شوند .

چهل و هشت ساعت بعد از فراگیری آموزش های تکمیلی و توجیهات لازم از طریق فرودگاه مهرآباد با یک فروند هواپیمای سی 130  عازم شهرستان سنندج مرکز استان کردستان می گردند.  ایشان به عنوان فرمانده پاسداران انتخاب می گردد .

از فرودگاه سنندج جهت استقرار و مبارزه با مزدوران کومله و دمکرات که شهر را در اشغال خود داشتند  به سمت کاخ جوانان با یک دستگاه مینی بوس در حال عبور بوده اند که مورد تهاجم نیروهای گروهک الحادی کومله قرار گرفته و  در نیم ساعت ابتدای درگیری  تاریخ  8/2/1359 به شهادت می رسد . 

حجت الاسلام سید عبدالعلی مقدسی فرزند سید مرتضی مشهور به حاج طه امام جمعه شهرستان محلات بر پیکر مطهر سردار شهید محمد علی قجری در شهرستان محلات نماز خواند .

حاجیه خانم فرخ رمضانی مادر بزرگوار شهید قجری

 

سردار محمدعلی قجری اولین شهید استان مرکزی و شهر نراق می باشد و سه ماه و نیم پس از شهادتش جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران در مورخ 31/6/1359 آغاز می گردد .

همه وصیت نامه سردار شهید محمدعلی قجری این است که  "جوانان از راه امام خمینی که تنها راه به سوی الله است منحرف نشوید " .

مرحوم حاج یوسف قجری در روزهای واپسین حیات مبارکش

حاج یوسف قجری پدر بزرگوار این سردار تاریخ 14/10/1390 بدرود حیات گفت و در قطعه خانواده های شهیدان در جنب گلزار شهدای نراق به خاک ابدی سپرده شد .

 

 وبلاگ سلحشوران شهر نراق 04/10/1392

محرم شهر نراق از نگاه تصاویر 6 - سال 1392

ای اهل حرم سید و سالار نیامد    علمدار نیامد

سقای حسین سید و سالار نیامد   علمدار نیامد

عزاعزاست امروز   روز عزاست امروز     روز عزای شاه     گلگون قباست امروز

چه کربلاست امروز    چه پر بلاست امروز     سر حسین مظلوم    از تن جداست امروز

ادامه نوشته

محرم شهر نراق از نگاه تصاویر 5 - سال 1392

از گلوی اصغر شیرین زبان خون می چکد          از دو بازوی ابوالفضل جوان خون می چکد

کربلا دریای خون شد یا حسین              شمر با خنجر برون شد یا حسین

ادامه نوشته